bugün birşey farkettim.aslında bu tespit için sevgili dostum Marshall Eriksen'e teşekkürü bir borç bilirim.
herkesin kendine ait donla dolanma çemberi varmış.bu bazen yatak odası ve banyo arasındadır,bazen mutfak,balkon hatta kapı önü bile olabilir.bazen öyle bir hal alır ki; kendinizi evinizin yanındaki bir kafede çay içerken bulursunuz pijamalarınızla.Bu hafta öyle geçti,pijama kıyafetlerimle dolanma çemberim tüm istiklale,cihangire yayıldı.aynaya bakamıyorum.ne giydiğimin önemi yok, yanımda ne olduğunun da, sadece minik tüpümü alıp sokağa atıyorum kendimi.12 den önce eve dönmesi gereken masal kahramanı gibi hissediyorum.ilacımın etkisi geçmeden evde olmalıyım.bu bana bir uyarıydı.çok ağır oldu.ama gerekiyormuş demek ki...
b!