benim jonglör sevgilim



2009 un 125 günüydü.130. güne kadar bahar sayılırdı o zamanlar.nişantaşında.sıkıntıdan patlamak üzereydim.beni mutlu edecek tek şey e.'ydi. dışarı çıktım biraz e. bulmak gerekliydi. ne yöne yürüyeceğimi biliyordum.denize paralel yürüken elinde labutlar birini gördüm. gülmediğine emindim. hatta çok sıkıldığına yemin edebilirdim.o sıcakta onları çevirmek mutlu edici değildi. ama surtaında gülen bir ifade vardı.yanından geçerken o da göz kırptı bana...