little red riding hood


vakıf personelinden birinin yeğeni geldi biraz önce, 6 yaşında. kız fransızca ve ingilizce konuşabiliyor. 2 sene sonra, beni yakalar; bunlar ne basit ne işe yaramaz yazılar diye eleştirir. 6 yaşındaki bir kız, okula gidiyor,terliği, pantolonu ve tokası aynı renkte.yağmurda kendine uygun minik bir şemsiye almış. rasyonalite açısından benden bir kaç adım önde. hemen kendi üzerimdekilere bakıyorum, patlamadan sağ çıkmış gibiyim. tek yaptığım türkçe bir şeyler yazmak. bu arada yazdıkça daha kötü hissetmeye de başladım.

6 yaşındayken ne yapardım ? altıma çiş yapmıyordum muhtemelen ama,2 dil konuşabildiğimi de sanmıyorum. sürekli şişko çocuk halusinasyonu görüyordum. bir tane oyuncak bebekle ya da ne işe yaradığını bilmediğim bir parçanın peşinden heder ediyordum bu ilk yıllarımı.
uzun zamandır çocuk görmediğimden yöntermlerin ve ilgi alanlarının bu kadar değiştiğini bilmiyordum. kız çocuğu değilde amerikanın ilk kadın başkanı yetişiyor mübarek.

kız, 10 yaşına geldiğinde muhtemelen okula gitmekten bıkacak. 12 yaş gibi, tüm kitapları bitirip sadece günlük yayınları takip edecek. on beş yaşında ilk kitabını, on sekiz yaşında ilk nobelini alacak. yirmi yaşında da, kafasının içindeki seslerden uyuyamaz. sljksldksfsd diye gülmenin tadına varır bir süre sonra. annesinden nefet eder, çocukluğunun "oyun" kısmını hatırlamadığı için. eğer bu tempoyla devam eder, ve bundan bıkmazsa dünya yönetiminde tek bir erkek kalmaz. tüm işler bu kızın hakimiyetinde olur. erkekler fazla barındırılmaz evin içinde pes 2020'yi oynar, birbirlerine meşale atarlar.

bu kızcağız için üzüldüm aslında.çok çabuk bıkacak hayattan.bence 10 yaşında okula başlanmalı ve 18'İnde bitmeli herşey. çocuğum olursa birgün al oku diye bunları okutacağım.bir iki bilgisayar programı birde yabancı dil bilse yeter.zayıf elektronların bağlarını okuyacağına suç ve ceza okusun,romana teşvik edeceğim..