yapmakta olduğum küçük günahlar, hissettiğim büyük suçluluğu karşılamıyor. bir yerde çok büyük bir günah işlemiş gibiyim, ve ruhum asırlardır bunun acısını çekiyor gibi. piramitler biter bitmez; en tepedeki taşa çıkıp aşağıya mı işedim, arthemis tapınağı biter bitmez; bu neya hala klasik mimaridesiniz, sütundasınız, iyoniktesiniz diye çıplak mı dolaştım sokaklarda, mezopotamya'da binlerce masum insanı kılıçtan mı geçirdim, 2.dünya savaşında milyonlarca kişinin ölümüne neden olan nazi bir general miydim, franz ferdinand'ı vuran benmiydim, atom bombasını mı icat ettim bilmiyorum, ama her sabah kalktığımda üzerimi örten suçluluk battaniyesini hissetmekten , çalışırken; sağ alt köşede saatin hemen yanında suçlusun ibaresi görmekten, ve her annemler aradığında ne mal olduğumu anlayıp beni bir kalemde silip atacakları düşüncesinden artık bıkkınlık geldi. hatırladığım büyük günahım da yok, sadece düzenli yalan söyler, herkesi mutlu etmeye çalışırım. biraz savurganımdır tamam belki biraz da umursamaz , ama bütün bunların toplamı, şu an masamın üzerinde oturup bana bakan suçluluğumun çeyreği bile değil...